BBM Magazine Issue-Sayı: 48 January-Ocak 2022

63 ARTICLE • MAKALE BBM / OCAK 2022 • JANUARY 2022 Ruşeyim, Guluten, Nişasta, Un ve Tam Buğday Unu. Tabi ki bunlar bir emeğin, çabanın, acının sonucunda olu- şuyor. Buğday değirmende, insan hayata ezilerek kemale erir. Buğdayın çabası ve varlık amacı; insana tüm çektiği acıları tatmak değil, onların hayatlarına lezzet katmak, enerji kaynağı olmaktır. İnsanoğlunun buğdaya ve una karşı bes- lediği saygı ve ona verdiği “nimet” değeri çok anlamlı ve kıymetli ama samimi değil. Samimi olsaydı tüm nimetlerin genleriyle oynamazdı. İn- san karını doyar, fakat gözü doymayınca daha çok kazan- mak için hem kendisini hem de karakterini tüketiyor. Açgöz- lülük yaparak sonradan kazandıklarımızı kendi ellerimizle tehlikeye attığımız sağlığımız için harcıyoruz. Yani açgözlü- lük pize pahalıya patlıyor. Diğer tüm nimetler gibi buğday da hayat yolculuğunda o kadar sıkıntı ve zorlukla başa çıkıp, un olarak mertebe at- lıyor. Çeşitli ustaların ellerinde ve makinelerde yoğrularak, ezilerek, kesilerek, katlanarak, oklavalarla yufka ve diğer unlu mamuller için çeşitli şekillere bürünerek yolculuğuna devam ediyor. Hiç suçu günahı yokken, asıl acı yaşadıkları değil de sanki yaşamadıklarıymış gibi fırına atılıp cayır cayır yanan ateşte pişiyorlar. Buğday tanesinin tarlaya tohum olarak atılmasından sof- ralarımıza gelinceye kadarki süreçte geçirdiği evreleri çok yakından bilen bir usta olarak empati yaparak düşünüyo- rum. Acaba bunların hepsi benim başıma gelseydi ben ne yapardım. Ya karakterimi ya da hayatımı kaybederdim daya- namazdım diyorum. Ya da insan olduğumu kulluğumu bilir- dim. Hayattan almamız gereken sınavı başarabilen Bayramı yaşardım. Buğdayın bu meşakkatli ve zor sınavı aslında bununla da bitmiyor. Madde olarak hiç bir şeyini kaybetmiyor. Ama şe- kilden şekle girip yaşadığı tüm acılarının karşılığında bizlere lezzet ve enerji veriyor. Beni tamda burada can evimden vuruyor. Hayatımda tüm başarılı insanları örnek aldığım gibi nimetleri de örnek alıyor, Allah’a sonsuz şükrediyor, iyi ki insan yaratılmışım diyorum. İnsanoğlunun tahıl ve özellikle buğday ile ilişkisi insanlık tarihi kadar eskidir. Kaliteli mamuller kaliteli hammaddeyle olur. İnsan yaşaya- bilmesi ve sosyal fonksiyonlarını sürdürebilmesi için gerekli besin maddelerini bitkisel ve hayvansal kaynaklı gıda mad- delerinden sağlamaktadır. Tahıl veya eski deyimle hububat, gezegenimizde var olan her madde ile birlikte bilerek veya bilmeyerek keşfederek insanoğluyla hayat yolculuğu veya ki- şisel ya da madde olarak gelişim yolculuğumuz var. Buğday in- sanoğlunun her gün her an vazgeçemediği bir nimettir. Zengin ülkelerin yüzde 78 fakir ülkelerin yüzde 98’i buğday tüketiyor. Coarse Bran, Fine Bran, Rozman, Germ, Gluten, Starch, Flour and Whole Wheat Flour. Of course, these are the outcome of labor, effort and pain. Wheat is crushed in the mill and human in life and they both reach perfection. The effort and purpose of existence of wheat are not to make people taste all the pain it suffers, but to add flavor to their lives and to be a source of energy. The respect that human beings have for wheat and flour and the "blessing" value they give to it is very meaningful and valuable, but not sincere. If it was sincere, it would not manipulate the genes of all blessings. A person has enough to eat, but because of rapac- ity, it consumes both itself and its character in order to earn more. We spend for our health, which we put at risk with our own hands, everything we earn greedily. That is, greed costs dearly. Like all other blessings, wheat also overcomes so many troubles and difficulties in the journey of life and levels up to flour. It continues its journey by kneading, crushing, cutting, folding in the hands of various masters and machines, and takes various shapes for phyllo dough and other bakery prod- ucts with rolling pins. Although being sinless, they are thrown into the oven and cooked in a blazing fire. As a master who knows very well the stages that the wheat grain goes through in the process from being planted as a seed in the field until it reaches our tables, I think empatheti- cally. What would I do if all this had happened to me? I say that I would either lose my character or my life, I could not stand it. I would know my place that I am a human being. I would live the feast by taking the lesson we need to take from life. This grueling and challenging test of wheat actually does not end there. It doesn't lose anything in substance. But it transforms from shape to shape and gives us flavor and en- ergy in return for all the pain it has experienced. Right here, it kicks me where it hurts. I take a leaf out of all successful people's books and do the same for this blessing and I thank God endlessly and say I am grateful that I was created human. Mankind's relationship with grain, particularly with wheat, is as old as the history of humanity. High-quality products are made with high-quality raw materi- als. Humans obtain the necessary nutrients from plant and ani- mal foodstuffs in order to survive and maintain their social func- tions. We have a life journey, a personal or material development journey by discovering grain together with every substance that exists on our planet. Wheat is a blessing that human beings can- not give up even a single day. 78 percent of rich countries and 98 percent of poor countries consume wheat.